Het is al na negenen ’s avonds. Ik kijk naar buiten: blauwe lucht, avondzon, zwoele bries, bomen vol blad en een hangmat ertussen. Een aantrekkelijk uitzicht na al die feesten van afgelopen tijd: midzomernachtfeest, Sint Jan, verjaardagen. Genieten van de overvloed die de aarde in deze tijd van het jaar voortbrengt.

Dat is ook in de tuin te zien: volle kroppen sla, sappige courgettes, dikkende maiskolven. De lange warme dagen en het vele water zorgen voor een ongekende groeisnelheid. ’s Ochtends vroeg zegt de komkommer me nog: “laat me nog even hangen! Ik ben nog niet helemaal volgroeid!” Om vlak voor het naar huis gaan te roepen “Hallo! Vergeet je me niet, straks barst ik uit mijn vel.”

Ook de andere planten in de tunnelkas staan te pronken met hun vruchten: tomaten, paprika’s en aubergines, mooi om te zien. Net als wij willen ze graag nog wel wat extra zon, worden ze nog lekkerder van.

De tuinbonen hoeven niet nog langer op het land te blijven. De smaak is nu optimaal. Nog een week langer laten hangen is zonde, dus gaan ze fijn in de groentekrat. Gisteren gegeten in de risotto met citroen, tijm en bonenkruid.
Mmm.

Tussen al dat geoogst zijn we ook al weer volop bezig met planten. Sla, suikermais, sperziebonen en nog een serie courgettes zijn al geplant. Bieten en koolplantjes staan in de wachtrij en alsof dat nog niet genoeg is zijn de winterprei planten gearriveerd!

Het hangmatje blijft nog even leeg denk ik.